Bir şeye karar vermekte zorlanan ve yüzüne yorgunluk gölgesi çökmüş kişileri zorlamayınız ve de yıpratmayınız!
Hatta, bu şekilde görünmeyip, kendini iyi gösterenleri de zorlamayınız.
Bu birinci kuralınız olsun.
İkincisi de; Onlardan asla vazgeçmeyiniz!?. Yitirmeyiniz onları!?. Bu en büyük hatanız ve hatta Tanrı indindeki en büyük suçunuz olabilir. Bilemezsiniz kimin ne yücelikte olduğunu? Bilemezsiniz!?.. Sadece anlaşıldıklarını hissettirin onlara!Yakınlığınız ve samimiyetinizle hissettiriniz bunu onlara!..Kafası dolu, yükü ağır, derdi ve sorumluluğu çok, zaman fakiri, imkan fakiri, bir çok şeye yetişemediği için arada kalmış, duygu yorgunu, yürek yorgunu, geçişlerde olan, tükenmişlik yaşayan vb. gibi nice haller, o insanları, tıpkı anlattığım gibi iki ara bir derede bırakır?.. Sakın ola ki o güzelim yüreklilere, varlığının hemen hemen hepsini güzelliğe vakfettiği için biçare düşmüş gönül dağlarına dokunmayın ve onların bilgeliklerinden kibarca istifade etmeye çalışın. Hoş tutun onları!..Onlara sanki naz yapan tarafmış gibi yaklaşmayın.Onlara, menfaatiniz için, yırtıcı bir kaplan gibi üşüşmeyin tepelerine!?.”Ben anlamam!” deyip kabalık ve küstahlık yapmayın onlara!?.Onların tebessümü ve vakarı, size küstahlık etmeniz için güç vermesin sakın ola ki!?.Çünkü onlar, istedikleri zaman ateşten daha ateş, sudan daha su, topraktan daha toprak ve havadan daha hava olabilirler. Onların estireceği kasırgayı bile hayal edebilme gücü olmayanlar, sakın yüzlerine yorgunluğun gölgesi düşmüş olan ve buna inat tebessüm etmeye devam eden o kutlu insanları kendileriyle, kendi denkleminde mukayese etmeye ve ölçmeye kalkmasınlar. Çünkü insanlar onları, kendileri gibi düşünürler karşılarındaki insanları!.. Peki nasıl olacak ki bu işler?Çünkü vasatlar, her daim vasatça bakacaktır?..Bunu ayırmak ve yerli yerinde yönetmek işi yine ve her zaman olduğu ve olacağı üzere bu gönül dağlarına düşecek…Gönül erlerine dikkat edin. Anlamaya çalışın onları…İyi edersiniz…Umarım ki, belki, belki de?!.Sevgi ve Saygılarımla
