Türk solu uzun yıllar Karl Marx, Lenin, Mao ile başka coğrafyalarda gezindi. Dünya tarihinin sınıflar mücadelesi değil milletler mücadelesi olduğunu anladıklarında 50 yılın boşa gittiğini gördüler.
Türk sağının İslamcı kanadı da bir asırdır başka coğrafyalarda geziniyor. Üstelik Bosna’nın Aliya’sını görmezden gelirken Mısır’ın İhvanına, Seyyit Kutub’a hatta Humeyni’ye bile sevdalandılar
Türk İslamcılarını en iyi betimleyen Muhammed Kutub oldu:
“Arap coğrafyasında bir imam vaaz verirken hapşırsa, Türkiye camilerinde hemen ‘İslama göre hapşırma böyle olur’ diye vaazlar başlıyor. Türkler bizim ilmimize çok itimat ediyorlar”.
Kutup aslında aşağılıyor bizimkileri, dalga geçiyor. Ama söyledikleri de doğrudur.
Türk solu ne kadar kopyacı ise Türk İslamcıları o kadar Arapçıdır; üstelik profesörleri bile İmam-Hatip seviyesini bir türlü aşamadılar.
Aşağıdaki fotoğraf da bizim İslamcıların aşağılık duygusunun, ezikliginin bir göstergesidir.
Gelelim bizim milliyetçilere… Yakın yıllara kadar milliyetçiliğin önüne bir sıfat ekleyip “Muhafazakar milliyetçilik” kullanılırdı. Bu “muhafazakarlık” tanımı gençlik yıllarımızda bize de yutturuldu. Milliyetçilik aslında İslamcılık şemsiyesi altında barınıyordu. Oy getirisi olduğu için siyasetçiler de bu yanlışı dillendiriyordu. İşte bu yüzden Atatürk’e mesafeli idiler, işte bu yüzden Öcalan’a “Kurucu önder” denilmesine en az bir yarısı sessiz kaldı, Türk milletinin sigortası olmak ülküsü çok kolay bir şekilde Kürdistan’ın sigortası olmak işlevine dönüştürüldü.
68-78-88 kuşakları İslamcısı, solcusu, milliyetçisi ile ülkenin bugünkü durumunun baş sorumlularıdır.
Alper Aksoy
Kaynak: internet seçkilerinden iktibas edilmiştir.
