Doç. Dr. Haluk Berkmen
Karadeniz’in kuzeyinden batıya doğru birçok göç dalgası olmuştur. Bunlardan en önemlisi kuzey Avrupa’ya, İskandinavya bölgesine 8’in yüzyılda göç etmiş olan Finliler ve Vikinglerdir.
Batılı tarihçiler Vikingleri Kuzey Avrupa’lı Töton veya Germen kökenli kabul ederler; oysaki onların Türk kökenli olduklarına dair birçok işaret ve kanıt vardır. Bu kanıtlar arasında 1178 ile 1241 yılları arasında yaşamış İzlandalı Snorri Sturluson’un “The Prose EDDA” adlı eserindeki şu açılış cümlesidir:
“Near the earth’s centre was made that goodliest of homes and haunts that ever have been, which is called Troy, even that which we call Turkland.”
Çevirisi: “Dünyanın merkezine yakın, en güzel evlerin olduğu ve avlanmaya uygun hayvanlarının yaşadığı, Troy olarak bilinen fakat bizim Türk-Ülkesi dediğimiz bir bölge vardı.”
Bu cümledeki “Dünyanın merkezine yakın” ifadesi Orta Asya’yı belirtiyor. Nedeni de Troy denen ülkenin Tur-öyü, yani “Tur ülkesi” olmasıdır. Kadim Tur halkının yaşam alanları olan Asya’daki Turan ve Turgay bölgeleri halen var olmakta ve Doğu Türkistan’da Ürümçi şehrinin doğusunda Turfan şehri durmaktadır. Asya’dan batıya göç etmiş olan Tur ve Ok halkları batı Anadolu’da Troia (Tur-öyü) ve Trakya (Tur-Ok-öyü) bölgelerinin isim babalarıdır. Viking adının anlamı “Batı kağanlığı”dır. Zira Latince Vizi veya Viki ‘batı’ demektir ve Vizigotlar batı Gotlarıdır. Kung veya King Türkçe Kagan sözünden dönüşmüştür. Günümüzün İsveççesinde halen Türkçe kökenli sözcükler yaşamaktadır. Bunlardan bazılarını sunuyorum. Parantez içinde Türkçe karşılıkları var.
Burg (Burç), Yöl (Göl), Hokan (Hakan), Kung (Khang), Kellare (Kiler), Namn (Nam), Şön (Şen), Şö (su, deniz), Külle (Kule), Oxe (Öküz), Hey (Hey), Hey do (Hayda), Koya (Köy).
Günümüze kadar kalmış olan taşlara kazınmış yazıları ve mitolojileri Vikinglerin Türk asıllı olduğunu gösterir. Yazılarında kullandıkları harfler Orta Asya Orhun harflerine büyük benzerlikler gösterir. Altta bu iki abecede ortak olan harfler görülüyor. Orhun harflerinin kökeni ve oluşumu Viking harflerinden çok daha önceki dönemlere uzanır. Dolayısıyla Viking harflerinin kaynağı Asya’lı kadim Türk halkıdır. Bu harfleri okuyamamış olan batılı dilbilimciler onlara “Run” adını verip, şekillere mistik anlamlar yüklemişlerdir. Maalesef Türk araştırıcılar da Run adını kullanıyorlar. Orhun harfleri veya Orhun abecesi denmesi gerekir. Harflerin şekilleri aynı olsa da okunuşlarında farklar vardır.
Vikinglerin en önemli iki tanrısı Odin ve Thor idi. Odin aynı zamanda Othin, Wodan veya Wotan adlarıyla da bilinir. Othin adını Ot-in şeklinde ayırırsak Türkçe “inen ateş” anlamı belirir. Zira kadim Türkçede ‘ot’ ateş demektir. Viking inancında Odin kızdığında ve insanları cezalandırmak istediğinde gökten yıldırımlar yollardı ve Vikingler “Odin bizi cezalandırıyor” derlerdi. Diğer Viking tanrısı olan Thor adının da Tur adından dönüştüğü görüşündeyim. Gök gürlediğinde Vikingler “Thor çekicini sallıyor” derlerdi.
Öyle anlaşılıyor ki Güneş Dil kuramı doğrudur ve bu gerçeği dünyaya duyurmak gerekir. Kuramın genel kabul görmesi için kritik sayıda dil uzmanının aynı görüşte birleşmesi ve özellikle Türk tarihçi ve dilbilimcilerin İngilizce hakemli dergilerde yayınlar yapmaları önemlidir.
Okura not:
Sayın Haluk Berkmen’in Türkçe üzerine yayınladığı araştırmanın sadece bir bölümünü alıntılayabildik.
