TÜRKLER için Gökkurt yani Gökbörü’nün önemini gerek tarihsel gerek mitolojik olarak hepimiz biliriz. Fakat kadim Türk kültüründe Kutsal Kurt kadar önemli Ala geyik’tir. (Ulu geyik)
Eskidilde Alasığın denirdi. Alasığın Türk, Altay ve Moğol mitolojilerinde Kutsal Geyik’tir.
Moğollar, maral ve Kubamaral adını kullanırlardı.
İnanışa göre Kamlar islamdan sonra ise erenler buna “Dona girmek” denirdi. Özellikle Kuzey Türk boyları’nda soyun bir kolu Gökkurt’tan, diğer kolu Gökgeyik‘ten gelmektedir.
Geyiklerin boynuzları ise Kamların önemli simgelerindendir.
Bozkurt gökyüzünü temsil eder. Alageyik ise yeryüzünün simgesidir. Kurt genelde eril (erkek), Geyik dişildir.
Macarlar’ın ata inançlarında, ulugeyiği izleyerek bir denizi geçmişler ve bu denizin ortasındaki bir adada türemişlerdir. Hemen bütün coğrafi Türk halıları’nda ve kili desenleri’nde Geyik motifine resim veya sembol olarak sıklıkla rastlanır.
Kültürel bir bağ olarak dervişlerin ve erenlerin, şiir, söylem, Türküler’inde yer alırlardı.
İSLAM öncesi Hikayelerde daha çok dişi geyik ön plana çıkar. Bunlar da dişi Tanrı yani Tanrıça, kutsal bir ruh ya da ilahe şeklindedir.
İnanışa göre Pura isimli Gökgeyik Türklere (ERGENEKON’A girişte) Hunlara Batı’ya göçlerinde yol göstermiştir. Orta Asya sanatında, yarı insan- yarı geyik halinde gösterilmiş bolca tasvirler vardır. Mitlerde sıkca dokuz boynuzlu ya da budaklı Sigun Geyiklerde görülürdü. KADIM Türk inancında Geyik sembolizmde ebediliğin, ölümsüzlüğün, ilk saflık halinin, ruhsal rehberliğin, yenilenmenin, yol göstericiliğin ve dönüşümün sembolüdür.
KAYNAK: İNTERNETTEN İKTİBAS EDİLMİŞTİR.
