Siyaset için uzunca sayılabilecek bir rötar süreci, sonunda meyvesini verdi. Bu acı tat, beklendiği üzere partiden istifa, ancak makamı muhafaza gibi bir çelişkiye evrildi.
Şehitkamil Belediye Başkanı, gelinen bu noktadaki ağır psikolojik baskıları, şiddet içeren seansları, perde gerisinde cereyan eden bel altı vuruşları her ne kadar üslubunca dile getirse de bu açıklamalar CHP’li Parti kamuoyunca tatminkar bulundu mu bilinmez.
Bu durum aslında içten içe kaynayan bir kazanın fakurdamakta olduğu gerçeğinin herkes ve her kesim tarafından bilindiği, ancak dile getirmekten imtina ettiği bir sürecin ta kendisiydi.
Sonunda olan oldu ve CHP’nin Gaziantep’teki giderek derinleşen fay hatları biriken strese dayanamayarak ve bir depreme dönüşerek patladı.
Peki Umut Yılmaz ne yapmalıydı? Yuvarlak ve muğlak kavramlarla süslenmiş, seçilmiş sünger sözcüklerle anlayışa göre şekil vereceğiniz izah tarzından önce, partiyi ve partili tabanı öncelikleyebilirdiniz.
Basınla birlikte bir ağlama duvarı oluşturmak yapacağınız en son nokta olabilirdi.
Kaldı ki, size yetkiyi ve makamı altın bir tepside sunan partinize ve partili kitleye bir borcunuz var.
Reel siyasetin gereği eleştiri ve özeleştiri mekanizmasını işleterek bir orta yol bulabilir, daha makul ve mantıklı bir noktada aklın emrettiği bir düzlemde buluşabilirdiniz.
Basın açıklamasında kimisi açık beyan ortada, kimileri ise izaha muhtaç olarak isnat edilen bir takım şikayetlerin doğru olduğunu varsayarak, meseleye yaklaşmayı denesek dahi hipotezi doğru kurmamız mümkün gözükmüyor.
Salt CHP’den istifa ederek sorunu çözdüğünüze inanıyor musunuz ? Peki o zaman Belediye Başkanlığından neden istifa etmediniz diye sormazlar mı ? Sine-i millete dönme seçeceğini de parantez arasında bırakıyoruz.
Gelelim meseleye beşiklik eden kökleri oldukça derinlerdeki sancılı sürece. Teşkilatlanmadan sorumlu genel başkanlık makamı ve aday belirleme yöntemine son şeklini veren, adaylığı kesinleştiren kriterlerde baz alınan reel politik tavır nedir ? Umut Yılmaz’ın istifası, taht ve rant kavgaları bir yana, meselenin asıl yakıcı yanı burası değil mi ?
Babadan oğula devşirilen Belediye Başkanlığı, babadan oğula reva görülen milletvekilliği soy ve nesep katkısıyla parti içi monarşik bir yapılanmanın kendisi olmuyor mu?
Ahbap çavuş ilişkisiyle, beş yıldızlı otellerin lobilerinde oluşturulan listelerin, liyakat ve emek üzere taçlandırılmadığı yürüme yolu hüsranla biter.
Bugün için fazlasıyla güven duyduğunuz rüzgarın aksi istikamete dönüşmeyeceğini kimse garanti edemez.
En büyüt zaaf aşırı güven duygusunun neden olacağı rehavettir. Mücadele kararlılığı ve azmi disipline edilemezse, kontrolsüz bir güç olarak mütalaa edilebilir.
Bu bağlamda; Gaziantep’i ve Samsun’u CHP olarak birinci parti yapma iddiasını sık sık dile getiren CHP Genel Başkanının ve Kurmay heyetinin kulaklarına fısıldananlarla yetinmeyerek Gaziantep için özel bir çalışma yapmasını salık veriyorum.
12 Eylül öncesi Türk Sol Hareketi’nin merkezi konumundaki Gaziantep’in giderek sağcılaştığı, zaman içinde gerici ve bölücü unsurların kendine geniş bir manevra sahası bulduğunu sonraki analizlerimizde ortaya koyacağız.
Ancak CHP genel merkezine Gaziantep özeli için buzdağının görünen kısmından ziyade görünmeyen, ancak sonucu tayin edecek olan asıl ve mutlak noktaya kilitlenmesi gerektiğini ifade etmek durumundayız.
Zira Gaziantep gördüğünüzün ya da size gösterilenin ötesinde özel bir şehirdir. Dinamikleri oldukça güçlü, her zaman politize taze bir gücü bünyesinde biriktiren ender metropollerden biri olmakla yetinmeyen, öncü ve önder bir kalenin ta kendisidir.
